Voorbeelden van Beeldende begeleiding
Wat Beeldende begeleiding kan inhouden en op welke wijze het van betekenis kan zijn wordt het best geïllustreerd door voorbeelden: verhalen over onze ervaringen met gasten van het hospice en hun naasten. De voorbeelden zijn geanonimiseerd.
Naar het levenseinde groeien
Een mevrouw wilde graag een schildering maken voor op haar eigen rouwkaart. Iedere keer dat de Beeldend begeleider kwam deed ze met veel zorg twee of drie streekjes. Ze zei: “Als ik nu doodga, dan is de schildering nu af. Als ik nog niet doodga en dat ga ik niet, dan is hij nog niet af.” Toen ze na een paar weken overleden was, was er een mooi rouwkaartje, met haar schildering en haar tekst: “De cirkel is rond”.
Iets willen nalaten
Een meneer wilde graag schilderen en pakte intuïtief de kleuren geel, blauw en groen. Toen hij met geel schilderde, begon hij over zijn dochter te vertellen en hij zei stralend: "Mijn dochter is mijn zonneschijn." Na enige tijd was het kleine schilderij af. Hij keek er tevreden naar: "Als je de hemel, het gras en zo’n dochter hebt, ben je een rijk mens. Ik kan alleen maar dankbaar zijn." Hij schreef op het schilderij: "Voor mijn zonnetje" en gaf het aan zijn dochter.
Verbinding ervaren als gezin
Een jonge moeder in het hospice vond het een bijzonder idee om als gezin iets te kunnen doen. "Ook een mooi aandenken voor de kinderen," zei ze tegen de beeldend begeleider. Het gezin ging met elkaar schilderen. Ze plaatsten hun handafdrukken op het doek, ieder in een eigen kleur. De moeder in de kleur goud. De vader schreef hun namen erbij. En de datum. "Wat fijn dat we er allemaal opstaan," zei hij. De moeder was moe, maar straalde. Ze genoten van dit warme en vreugdevolle gezinsmoment.
Dicht bij het hart
Een mevrouw kon zelf niets meer, maar wilde graag dat de Beeldend begeleider voor haar een hart tekende. Mevrouw vertelde haar hoe en met welke kleuren ze dat wilde en toen het klaar was, gaf ze het de titel “Ons hart”. Het hart gaf haar een gevoel van verbondenheid met haar overleden man die ze zo miste. Samen hingen ze de tekening zo op, dat mevrouw het goed kon zien. De volgende dag kon ze loslaten en zich bij haar man voegen.
Woorden geven aan het onzegbare
Een stille en introverte meneer was geraakt door het idee iets kleins voor zijn geliefde kleinkinderen te maken. Samen met de Beeldend begeleider zocht hij naar wat hij fijn vond. Hij boetseerde twee kleine amuletjes en gaf ze kleur met wat verf. Hij koos voor ieder een mooi doosje uit en schreef aandachtig de naam van zijn kleinkinderen op de deksel. Het amuletje ging in het doosje met een briefje waarop hij liefdevol een goede wens schreef. "Vanavond ga ik het geven", zei hij verheugd.
In de nieuwsbrief van Hospice Heuvelrug schrijft Beeldend begeleider Pien Pedroli regelmatig over ontmoetingen tijdens de Beeldende begeleiding.
© 2024 Netwerk Beeldende begeleiding in de laatste levensfase | [email protected]
Alle rechten waaronder alle intellectuele eigendomsrechten op alle inhoudelijke informatie en het beeldmateriaal op de website blijven te allen tijde voorbehouden aan het Netwerk. Gebruik hiervan is niet toegestaan zonder voorafgaande schriftelijke toestemming.
Alle rechten waaronder alle intellectuele eigendomsrechten op alle inhoudelijke informatie en het beeldmateriaal op de website blijven te allen tijde voorbehouden aan het Netwerk. Gebruik hiervan is niet toegestaan zonder voorafgaande schriftelijke toestemming.
